Poezi nga Agim Spahiu.

Qetësohu, shpirti im i trazuar, gëzo, 

lulet të duan, vish rrobën e bardhë e dil 

nëpër ditët gjifryra me prill! 

Asnjë fyerje s'do ta kesh nga lulet. . . 

Qetësohu, tjetër janë lulet! 

Ti dënes e më flet për njerëzit. 

E thamë: njerëzit pa dashje të fyejnë, 

të përqeshin, 

pa dashje edhe të vdesin. . . Qetësohu, 

shpirti im i trazuar, gëzo, bari të do, 

vish rrobën me lule dhe dil 

nëpër ditët gjifryra me prill! 

Asnjë fyerje s'do ta kesh nga bari, 

tjetër, tjetër është bari. . . 

Ti më sheh me sytë e pikëlluar 

e unë hesht prej fjalës që dhëmb: 

- Ende ulërin egërsi e marrëzisë, 

bir i qetësisë si mund të jem?! 

Agim Spahiu, 1989